VCR Club2009 vlucht naar Zuid-Engeland!
10-09 t/m 12-09-2015
Voorwoord: voor dit verslag zeg ik wederom dank aan Marcel, die altijd het snelst is met zijn verslagen, waardoor het eigenlijk onmogelijk is om de verleiding te weerstaan om zijn verslag als basis te nemen voor mijn eigen verslag. Eigenlijk wacht ik altijd gewoon eerst op zijn verslag :-) Okay, daar komt ie dan!
Zo rond september / oktober doen we in de regel met de VCR Club2009 een meerdaagse vlucht. Ook dit jaar stond die op de planning, en wel van 10-12 september. Over de bestemming hoefden we niet heel lang na te denken. Vorig jaar stond de UK op het programma en ook heeft de UK meerder malen op het programma gestaan bij individuele vluchten, maar net zoveel keren zijn deze vluchten niet doorgegaan wegens het slechte weer. De UK leek ons dus wederom een leuk idee. Iets plannen naar de UK is dus wel een beetje de goden verzoeken, maar niet geschoten is altijd mis. En dit keer was het raak :). Wel wisten we vooraf dat het twijfelachtig zou worden of we 3 dagen vol zouden kunnen maken. Er ontwikkelden zich namelijk wat fronten die vanuit het westen onze kant op zouden komen. Maar 2 dagen zou zeker geen probleem opleveren, dus Engeland gingen we halen!
Deze keer gingen we weer met een grote groep: 11 man met 4 vliegtuigen:
PH-DRT, een Piper Archer uit Lelystad met Joost en Pieter;
PH-JLK, een Diamond DA40 gevlogen door Oscar, Arjan en Marcel;
PH-SPZ, Robin DR400 met als crew ondergetekende, José en Jacco;
PH-SVU, ook een Robin DR400 met Mark en Manuel.
Wiek zou ook meegaan maar moest helaas op het laatste moment afzeggen. Jacco had nog een passagier mee, Vincent.
Al met al 11 man dus, een leuke groep voor deze trip.
De geplande route voor deze 3 dagen was als volgt:
Dag 1: Rotterdam > Calais > Shoreham > Isle of Wight (Sandown).
Dag 2: Isle of Wight > Exeter > Cardiff > Oxford.
Dag 3: Oxford > Rochester > Lille-Lesquin > Rotterdam.
Donderdag 10 september
Donderdag 10 september
We hadden om 08:30 afgesproken bij de vliegclub op Rotterdam The Hague Airport en hoewel het op dat tijdstip als gevolg van mogelijke files lastig uit te kienen is qua tijd, kwam ik keurig op tijd met mijn spulletjes bij de club aan. José zou de eerste leg naar Calais vliegen, ik zou deze leg de radio doen, en op de club werden de laatste vluchtvoorbereidingen gedaan. De meeste vliegplannen stonden rond 09:30 - 09:45, dus al snel werden de motoren gestart voor vertrek. Via whatsapp had de DRT crew laten weten dat ze in take-off gingen en ze 123,55MHz op de tweede radio hadden aanstaan zodat we in de lucht onderling contact konden houden.
De drie Rotterdamse kisten vertrokken van runway 06 richting het zuiden. José had de leg ‘achterlangs’ gepland, dat wil zeggen niet langs de kust maar via het ‘achterland’ (onder)langs de diverse verkeersgebieden en restricted areas.
Een mooie vlucht met mooi weer. Daar de restricted areas actief waren, moeste we daar inderdaad onderdoor vliegen, maar dat leverde geen enkel probleem op. Bij Calais (Calais-Dunkerque Airport) aangekomen hadden we eigenlijk verwacht dat de luchthaven niet bemand zou zijn, maar dat was ze dus wel. We naderden de baan vanuit het zuiden en José zetten de SPZ via een keurig circuit op baan 06 aan de grond. De anderen hadden wat meer moeite met de verkeersleiding, die blijkbaar niet voorbereid was op zo’n invasie ;-) Het was er verder niet druk, maar naar we hadden begrepen is dat tegenwoordig zelden het geval daar. Ook de tentenkampen met vluchtelingen waren niet te vinden. Koffie hadden ze wel op de luchthaven en dat kwam goed van pas voor de Overhead Join discussies die we hadden. Want next stop: England! En in Engeland gebruiken ze op veel vliegvelden natuurlijk een andere manier van het naderen van het veld dan we gewend zijn en 'standaard' is ...
Vanaf Calais-Dunkerque Airport vlogen we de plas over naar Shoreham Airport, ofwel Brighton City Airport :o, ons eerste veld in de UK. Dit is het veld waar een paar weken eerder een Hawker Hunter fighterjet gecrashed was tijdens een airshow. Jacco, die deze leg vloog - ik was nu de achter passagier en José onze radioman, had een hoogte van FL65 gepland voor de oversteek en daar konden we mooi naartoe klimmen langs de kust onderweg naar Cap Blanc, vanwaar we de oversteek gepland hadden. Daar aangekomen draaide Jacco het toestel richting Engeland. De radio blijft hier soms wat lastig omdat de Fransen onderling alles in het Frans doen, terwijl de rest van de wereld netjes Engels aanhoudt (nou ja, bijna de rest van de wereld). Je mist daardoor toch wel wat informatie (situational awareness), maar je kunt ook niet goed bepalen of een specifieke radio call nu afgelopen is en je je oproep kunt doen, of dat je nog even moet wachten.
Halverwege de oversteek schakelden we over naar London info en dan kom je ineens in een warm bad van ATC communicatie terecht; een hele verademing. Ook deze controller had het ontzettend druk, maar bewaarde alle rust en deed alle calls zeer professioneel. Ter hoogte van Dover kwamen we aan land en kozen daarna een zuidelijk koers mooi langs de kust met haar krijtrotsen. Mooie plaatjes levert dat op … We vlogen daarbij onder meer langs Hastings, Eastbourne en Brighton. Er dwarrelden wat herinneringen bij mij naar boven aan een fietstocht door Zuid-Engeland met Alex, Ruud en Hans heeeeeel lang geleden.
Uiteindelijk bereikten we Shoreham Airport. Het was niet erg druk op de radio, en door de baan in gebruik (runway 02, asfalt) kregen we een mooie nadering over zee, dat heeft altijd wel wat bijzonders. Eén voor één kwamen onze toestellen binnen; Engeland was gehaald!
Ik zou de volgende leg naar Sanddown op het Isle of Wight vliegen en besloot eerst te tanken, terwijl de rest van de Nederlandse invasie het kantoor van de havenmeester introk, welke dan ook meteen vol was. De landingen werden door hen afgerekend en intussen had ik samen met José ook onze parkeerplaats voor de SPZ gevonden. Tijd voor de lunch in het lokale restaurant. En een aantal van ons wilde hierna graag nog even naar de pilotshop die aan de rand van het vliegveld zit, dus zo gezegd, zo gedaan.
Het was inmiddels behoorlijk druk geworden op het veld toen we weer vetrokken. Ik had bij de havenmeester nog even gevraagd hoe ik het circuit van het veld zou moeten verlaten, en deze gaf vriendelijk aan dat het waarschijnlijk aan het einde van het upwind leg naar links was en dat ik gewoon de instructies van de verkeersleiding moest volgen. Inmiddels was ook een andere baan in gebruik genomen, de grasstrip runway 07, bijna 900 meter lang.
Nadat ik toestemming gekregen had voor het starten en vervolgens taxiën werd mij eerst opgedragen om naar holding point A2 te taxiën en daar te wachten op verdere instructies. Vlak voor dit punt splitst de taxibaan zich echter en moest ik kiezen tussen A2 en C. Gezien de runway in use meende ik het bochtje naar links te moeten maken om zo na het holding point makkelijk de taxibaan over te kunnen steken naar runway 07. Nadat ik dat gedaan had, bleek ik verkeerd gekozen te hebben, stonden we dus bij holding point C en dat kreeg ik dan ook te horen... We stonden daar wat mij betreft overigens prima ;-). En Manuel, die de SVU vloog deze leg, had mij gewoon gevolgd en stond dus ook netjes verkeerd achter me bij holding point C :-o
Na de run-up kreeg ik toestemming om te vertrekken. Op de grasbaan gaf ik gas en al snel werd duidelijk dat dit niet zo'n gladgestreken grasbaan was zoals we in Nederland gewend zijn. We stuiterden alle kanten op in de cabine, de kist maakte wat kleine sprongetjes, maar de snelheid was nog niet hoog genoeg om te vliegen, en na de zoveelste bounce was het dan zover, airborne. Wel een belevenis zo'n baan hoor!
Volgens instructie maakte ik vervolgens een linkerbocht, maar hierna bleven de instructies uit. In mijn beleving moest ik een stukje downwind gaan vliegen om vervolgens schuin downwind te verlaten richting kust. Zoals op Rotterdam wanneer baan 06 in gebruik is en je een Hotel departure vliegt. Al snel bleek dat dit niet de bedoeling was geweest… Na op deze manier het circuit verlaten te hebben, wees de verkeersleiding me al snel terecht dat ik levensgevaarlijk bezig was geweest, want er waren een aantal kisten die recht op ons afvlogen, omdat deze op final zaten van de baan. Ik had het circuit op crosswind moeten verlaten! Oeps… dat is natuurlijk wel weer standaard... Dat gevaar begreep ik overigens niet echt, want op Rotterdam doen we niets anders en er zit toch genoeg afstand tussen downwind en final… En je raadt al wie precies dezelfde fout maakte … Manuel, die mij keurig achterna gevlogen was…
De tocht vervolgde verder langs de kust om bij Portsmouth de oversteek naar het Isle of Wight te maken, naar Ryde.
Manuel komt even rechts van me vliegen:
Vandaar vloog ik naar Newport zodat we nog wat meer van het eiland konden zien, en tenslotte zette ik koers naar Sanddown, naar Island of Wight Airport Sandown.
Jacco was nu onze radioman en hij riep Sandown Radio op voor de naderingsinformatie. Baan 05 was in gebruik met de standaard overhead join. Ook deze baan was lekker hobbelig, dus weer wat gestuiter tijdens de landing, maar dat went ;-).
Terwijl we over het eiland vlogen hadden we een enorm festival terrein gezien. Een onwijs groot parkeerterrein en dito festival oppervlak. Na de landing bleek dat ook wat uitdaging te bieden in beschikbaarheid van hotels. Elf man en zeven kamers, dat was toch wel wat veel voor de meeste hotels. Uiteindelijk vonden we een hotel waar de meesten van ons terecht konden en een taxi werd gebeld. Deze moest wel drie keer rijden, want meer taxi's waren er niet beschikbaar.
In het hotel aangekomen bleken we nog twee kamers te kort te hebben, Booking.com op de telefoon bood hulp en 10 minuten later waren Arjan en Marcel op weg naar hun eigen hotel, op tien minuten lopen afstand.
's-Avonds zijn we met de hele club de stad in gegaan om wat te gaan eten. Sandown heeft een - vervallen jaren 90 speelhal - pier. Aan de ene kant heeft dat wel wat, maar de treurigheid droop er hier en daar af. Maar ja, als er speeltoestellen staan...
Bij de eerste twee restaurants waar we binnen liepen waren we niet welkom. Die hadden vast al gehoord van de Nederlandse invasie en namen geen risico. Restaurant nummer drie (Ocean Deck) was dolblij met wat klanten en daar waren we dus wel welkom. Tijdens het eten kreeg Manuel een cadeautje van Arjan. Een nieuw opblaasbaar vriendje, want de vorige was op. Het bleef nog lang onrustig op de hotelkamer van Manuel begrepen we …
Alle foto's van deze dag:
Vrijdag 11 september
Vrijdag 11 september
De volgende ochtend zouden we om 09:00 verzamelen op het vliegveld. Met een taxi vertrokken we richting vliegveld. Inderdaad 1 taxi weer, dus ook deze moest meerdere ritjes maken. Arjan en Marcel kwamen praktisch tegelijk met ons aan.
We hadden al op de weerkaarten gezien dat zaterdag met name in de UK een slechte dag zou worden. Een warmte front gevolgd door een koufront, occlusie aanstaande... ofwel, we moesten ons oorspronkelijke plan aanpassen. Het was eveneens duidelijk dat we vandaag nog terug naar het vasteland moesten vliegen, want de wolkenbasis zou op zaterdag te laag worden voor een veilige channel crossing. Het idee ontstond om via twee Engelse velden naar Lille te vliegen om daar te overnachten, om vervolgens op zaterdag terug te vliegen naar Nederland. Na wat gediscussieer waarbij de nodige alternatieven de revue passeerden besloten we uiteindelijk dat we toch vandaag al helemaal terug zouden vliegen naar Nederland. En wel via de route Isle of Wight > Rochester > Lille-Lesquin > Rotterdam. Iedereen ging aan de slag om de legs voor te bereiden.
45 Minuten later hingen we allemaal in de lucht op weg naar Rochester Airport. Daar ik zelf al eens op Rochester geweest was, stelde ik voor om zelf de 2e of 3e leg te vliegen. José wilde wel naar Rochester vliegen, Jacco naar Lille, dus ik zou de leg Lille - Rotterdam vandaag voor mijn rekening nemen.
Die eerste leg was weer een mooie vlucht. Ik nam de radio voor mijn rekening, terwijl Jacco achterin van de vlucht genoot. We vlogen tussen London Heathrow/City en Gatwick door, langs Dunsfold Airport - het vliegveld waar al de Top Gear opnames gemaakt zijn - en over Biggin Hill Airport.
Rochester Airport is ook weer een mooi GA veld met twee grasbanen. Baan 16 was in gebruik. Doordat het geen vlakke baan is, maar golvend en hellend is het best een lastig veld om te landen doordat de afstand tot de grond moeilijker is in te schatten en het tijdens het landen ook best moeilijk is om de kist aan de grond te houden. Je moet vooral niet te veel snelheid hebben ;-) José zette de SPZ echter netjes aan de grond. Vlak achter ons arriveerden Mark en Manuel in de SVU en snel daarna ook Pieter en Joost met Vincent in de DRT. Zij zaten oorspronkelijk achter de JLK van Arjan, Oscar en Marcel, maar Arjan besloot als PIC verstandig voor een go-around toen hij zag dat hij de landing niet lekker kon afronden. Of anders uitgelegd: Arjan bleek een enorm liefhebber van dit vliegveld, want direct na de eerste landing wilde hij graag nog een keer landen, dus gas erop en go-around ;-)!
Rochester is een leuk veld en het landingstarief valt mee, omgerekend iets meer dan 16 euro. Er staan veel leuke kisten en de havenmeester is zeer vriendelijk, vergelijkbaar met 'onze Ed en Mike' op Texel. Als we weer terugkomen met een grote groep en we blijven overnachten is de de overnight parking gratis werd ons verteld. Het lokale café-hok werd gerund door zeg maar een mollige familie die blijkbaar regelmatig hun eigen taarten proeven. Slappe Engelse koffie maar wel met free wifi! En iemand die een foto van de hele club wilde maken. De stemming was in ieder geval opperbest.
Nadat de koffie op was werd het tijd voor de volgende leg, naar Lille-Lesquin Airport. In deze leg die Jacco zou vliegen zouden we weer het kanaal crossen en daar was het een perfecte dag voor. Ook nu was een andere baan in gebruik (de wind draaide nogal), runway 02. En ook deze baan was alles behalve glad, op driekwart zat er een leuke hobbel in. Daarbij werd iedereen een soort van gelanceerd, maar hadden we net genoeg snelheid om in grondeffect te blijven vliegen. Prima dus, wat snelheid erbij en gaan! Vincent had nu plaatsgenomen naast Jacco en ik zat achterin.
Jacco wilde graag lekker hoog zitten bij het overvliegen van het kanaal, en in stappen klommen we weer naar FL65. Onderweg naar de kust kreeg Vincent van Jacco nog kans om zijn vliegkunsten te vertonen, hetgeen hij enthousiast oppakte. Bij Dover zetten we de kanaaloversteek in en werden we weer overgezet van de Engelse ATC op de Franse ATC.
In de buurt van Lille nam Jacco contact op met Lille tower, na de ATIS te hebben uitgeluisterd. Runway 08 in use volgens de ATIS. Echter, over de radio hoorden we de dame van de toren diverse verschillende instructies geven aan de andere kisten. Zo kreeg de JLK een left hand runway 20, ofwel een compleet andere richting dan 08... En ook wij kregen de runway 20 instructie. Blijven opletten dus! Voor ons veranderde er ook niets gedurende de landing, echter toen de JLK bijna zover was om de bocht naar links te maken voor downwind baan 20, kregen ze "expect a direct base 08" te horen. Echter, op het punt waar ze toen zaten, zouden ze min of meer al op een base voor 08 zitten, dus Marcel begon als PIC maar vast wat meer die kant op te sturen. Toen het weer even duurde voor ze wat hoorden, meldde Oscar de JLK maar base 08, want ze kwamen nu wel dicht in de buurt van de baan. 'Cleared to land runway 08' was het antwoord... Jacco kon dus in ieder geval 'gewoon' op baan 20 landen en deed dat ook keurig. De overige kisten waren toen al geland.
Toen kwam de volgende uitdaging: waar zouden we kunnen parkeren. Ik had het op me genomen om Jacco hierbij te begeleiden met de plate van het vliegveld op mijn schoot. in deze plate van het vliegveld stond vermeld dat bezoekend GA verkeer er bij afrit T3 of T5 af moest, neus naar de toren, taxilicht aan en dan wachten op een opdracht. Daar we echter na onze landing al keurig de taxibaan waren opgereden en de dame op de toren direct aangaf naar welk platform we moesten taxiën om te parkeren, leek het mij dat we meteen door konden rijden. En op mijn advies deed Jacco dat keurig ;-) Helaas gaf ik hem echter vervolgens iets te vroeg de opdracht om het platform links van ons op te draaien. Dat was namelijk platform C en dus niet D waar we naar toe moesten. Volgende keer wellicht toch even mijn bril opzetten :-o
De torendame vroeg ons vervolgens min of meer vriendelijk wat we aan het doen waren en instrueerde ons om aan het andere einde van het platform rechtsaf de baan naar de taxiway weer op te draaien. Om hierna linksaf deze taxibaan weer op te gaan om naar het volgende - juiste - platform te taxiën. Zo gezegd zo gedaan, echter linksaf de taxibaan op draaiende zagen we in de verte een grote Airbus met de neus onze kant op de taxibaan gereed staan om onze kant op te komen... Wij mochten echter door, dus Jacco gaf wat extra gas en uiteindelijk stonden we dan op het achterste - D - platform, samen met de anderen. Verder was dit platform volledig verlaten. Het was voor ons een raadsel waarom we helemaal naar dit platform moesten om te parkeren voor deze korte tussenstop, maar waarschijnlijk had dit te maken met het feit dat de JLK - overigens als enige - moest tanken. Ach, Fransen hè ;-)
En dan heb ik het nog niet over de taxi instructies voor de JLK, die als eerste arriveerden op platform D, maar bijv. wel nadat ze wat eerder van de torenmevrouw de opdracht hadden kregen om een 360 te maken op intersection T5 voor ze verder mochten taxiën (in verband met diezelfde Airbus). Huh, een rondje draaien? Ze bedoelde dus een 180...
Er kon ter plekke voor de brandstof betaald worden, maar voor de landing kon dat weer niet. Dus werd er een busje gestuurd en gingen een aantal mensen mee om te betalen in de terminal (56 euro voor vier toestellen). De rest van ons, waaronder ik zelf, bleef achter op het platform. Lunch was hier geen optie, dus besloten we om hierna meteen door naar Rotterdam te vliegen. Vliegplannen indienen en wegwezen!
Ik vloog deze laatste leg en Jacco ontfermde zicht over de radio. Ook bij het vertrek was de ATC weer behoorlijk rommelig. Het was duidelijk dat de dame in kwestie in opleiding was en nog niet ervaren met VFR verkeer. Af en toe greep er een collega in en hoorden we een meneer op de frequentie. Zo kregen wij nu te horen dat het overvliegen van de stad Lille 'forbidden' was, nadat we op verzoek hadden uitgelegd hoe we wilden vertrekken (graag over de stad). Maar nee, dat mocht dus niet, ofwel een andere koers vliegen. Maar tot onze verbazing kregen we vervolgens allemaal kort voor vertrek de opdracht om na take-off noordwaarts te vliegen. Over de stad dus. Dat had te maken met een privé jet die achter ons ging vertrekken, maar toch.
Gelukkig ben je vanaf Lille snel in België en kun je overschakelen naar Brussels info ;-)
Er waren geen bijzonderheden in het Belgische luchtruim, dus bij de FIR namen we weer afscheid van Brussel en schakelden we over naar luisteren op de Dutch Mil frequentie. Over dat laatste stuk van de route zijn geen bijzonderheden te melden. Via een Oud-Beijerland arrival landde ik tenslotte de kist op baan 06. Back op homebase! De DRT was ook geland op EHRD, maar ging al snel weer door naar Lelystad, de thuishaven van dit toestel. Na het opruimen en stallen van de 'Rotterdam kisten' hebben we met z'n allen nog wat gegeten op de club, en dat was het einde van onze ingekorte UK trip.
Het was weer enorm leuk en leerzaam. We hebben weer prachtige dingen gezien, mooie stukken gevlogen, veel nieuwe ervaringen opgedaan en zoals elke keer heel veel gelachen. Ondanks de dag minder wederom een trip om nooit meer te vergeten.
Iedereen, en in het bijzonder José en Jacco, mijn vliegmaatjes in de SPZ: bedankt voor deze geweldige dagen!!
En hoe het afliep met het nieuwe vriendje van Manuel...
Alle foto's van deze dag: