VCR Club2009 vlucht naar Zwitserland!
13-03 t/m 16-03-2014
Mijn eerste clubvlucht met 'ons VCR Club2009 clubje' dateerde al weer uit september 2011. Vorig jaar had de club voorgesteld een keer naar Zwitserland te gaan en dat leek mij natuurlijk ook geweldig. Wij zijn hier met het gezin al meerdere malen op vakantie geweest en deze Alpen natuurpracht een keer vanuit de lucht bekijken moest helemaal geweldig zijn! Wegens omstandigheden lukte het op het laatste moment niet om de vlucht in de tweede helft van 2013 mee te maken. Echter, meerdere clubleden hadden hetzelfde 'probleem' en al snel waren er genoeg enthousiastelingen gevonden om deze vlucht in februari (sneeuw!) 2014 te herhalen :-)
Marcel had nog enkele vliegvrienden enthousiast gemaakt, die respectievelijk met een vliegtuig vanuit Lelystad en Hilversum zouden vertrekken, terwijl we van de vliegclub ook 2 vliegtuigen konden bemannen. Hotels werden geboekt, kaarten werden geregeld, routes werden uitgestippeld, vliegvelden werden gemaild. En omdat niet iedereen elkaar kende nog een meet-and-greet planningsavondje op de club.
De 3-daagse trip van donderdag t/m zaterdag (met mogelijke uitloop naar zondag) werd gepland op 27, 28 februari en 1 maart. Maar alsof de duvel er mee speelde: wegens een onverwacht (snelle) knieoperatie van Anita moest ik deze alsnog op het laatste moment afzeggen. Maar... gelukkig voor mij gooide het weer deze dagen roet in het eten en werd de tocht verschoven naar de al eerder geplande uitwijkdagen van 13 t/m 16 maart, en dit keer kon ik wel mee :-D!
Op dinsdag 11 maart hadden we een conference call. Zou het deze keer dan wel gaan lukken? Donderdag en vrijdag leken prachtige dagen te worden. Een groot hogeluchtdruk gebied boven Europa, isobaren ver uit elkaar dus weinig wind. De weerkaarten lieten wel een koufrontje zien dat zaterdag vanuit het noord-westen via Nederland Europa in zou trekken. Maar volgens de voorspellingen en het KNMI zou dat geen problemen moeten opleveren anders dan wat lichte regen en we besloten unaniem om te gaan!
De bemanningen van de toestellen waren als volgt verdeeld:
PH-NSC: Pieter en Jacco
PH-SVT: Marcel en Eric
PH-KLQ: Barry en Hans
PH-4G3: Frank en Mark
José ging ook mee, maar omdat zijn medical niet tijdig verlengd kon worden mocht hij niet zelf vliegen. Hij zou bij de NSC en SVT op verschillende legs instappen als navigator/radio man.
De route van deze - uiteindelijk vierdaagse - trip:
En het door Marcel gemaakte videoverslag van deze geweldige trip:
Donderdag 13 maart
Donderdag 13 maart
We hadden om 08:00 afgesproken op de club. Nogmaals het weer checkend zagen de komende dagen er alleen maar beter uit, het voorspelde front van zaterdag was van de kaart verdwenen. Wel laaghangende mist, maar daarboven alleen maar blauwe lucht. 'Special VFR' (d.w.z. minimale zichtcondities in de controle zone) zou voldoende zijn om te vertrekken.
De club zou om 08:45 opengaan, dus we besloten dat het handig zou zijn als er twee vliegers alvast door poort 18 naar de kisten zouden gaan om de toestellen te controleren en tanken. José had de avond ervoor al wat voorwerk gedaan m.b.t. papieren en logboeken. Jacco en ik gingen daarvoor naar de vliegtuigen. Toen we na het tanken weer terug waren bij de club was deze inmiddels open en Marcel , Pieter en José stonden ons al op te wachten. Frank en Barry zouden rechtstreeks vanaf Hilversum en Lelystad naar de eerste tussenstop zouden vliegen. Barry moest eerst nog wel even terug langs huis, want die was het huis uit gerend zonder z’n tas met kleren ;-)
Gelukkig konden we al snel special VFR vertrekken. De eerste leg voerde ons daarbij naar EDKL, Leverkusen Airport in Duitsland. Marcel en ik vlogen de PH-SVT, waarbij Marcel de eerste leg vloog en ik de co-piloot was. Rond 10:00 vroegen we clearance voor startup aan en werd de motor gestart. We waren onderweg!
Na take-off van runway 06 kwamen we al snel in een inversie laag terecht. Een warmere luchtlaag ligt dan als een deken over een koudere luchtlaag. In de inversie laag was prima te vliegen, maar het zicht schuin naar beneden is dan niet heel helder. Boven de inversie laag was het zicht rechtuit wel oneindig (mooi), met prima grondzicht.
De geplande route bracht ons door de Eindhoven TMA en ik riep EHEH arrival op voor toestemming. De NSC (met Pieter, Jacco en José) deed hetzelfde en we hadden ook inmiddels contact met Barry en Hans op frequentie 123,45 Mhz (de zogenaamde ‘kletsfrequentie’ ;-) die we op de tweede radio hadden ingeschakeld. Nadat we de TMA uit waren kwamen we al snel in het Duitse luchtruim terecht, gezellig bij Langen Info. Het was nu niet lang meer naar EDKL. Omdat we ongeveer dezelfde route vlogen als de NSC kregen we ze op een gegeven moment visual en kon ik een mooie air-to-air foto maken.
Op een gegeven moment konden we de NSC niet meer zien, maar wisten we dat ze ergens 500 voet onder ons zaten. Wij wilden wat gaan zakken, maar bij voorkeur liever niet op de cockpit kap van de NSC… Marcel maakte daarop een paar bochtjes om ze op te zoeken, waarna we achter ze zijn gaan dalen. En omdat de NSC nu voor ons zat besloten we ze te visueel volgen zodat we voldoende separatie zouden houden bij de approach naar Leverkusen. De KLQ van Barry en Hans stond inmiddels al aan de grond op EDKL.
Nadat de NSC was geland draaide ook Marcel naar base en final voor de landing op runway 15 die netjes verliep. We sloten in het rijtje aan naast de KLQ en NSC en de 4G3 (even wennen die registratie) met Frank en Mark parkeerde er korte tijd later naast. De eerste leg was een feit, de kop was eraf!
De landing was erg goedkoop, zoals gebruikelijk in Duitsland. Voor de 4G3 hoefden we zelfs maar 5 euro af te rekenen! Daarna tijd voor een bakkie op het zomerse terras…
Na een klein uurtje was het tijd geworden voor de volgende leg van Leverkusen naar Pirmasens Airport (EDRP). Deze leg vloog ik in de SVT. De leg zou ons door de CTR van Köln/Bonn voeren, door de CTR van Frankfurt-Hahn en langs Ramstein Airforcebase (een grote US/NAVO militaire luchthaven). Marcel kon als co-piloot dus lekker met de radio aan de bak! Na overleg besloten we direct na vertrek te klimmen naar een hoogte die ons in principe over in plaats van door de CTR van Köln/Bonn zou brengen, in de airspace van Langen Radar, omdat we dachten dat we waarschijnlijk geen toestemming zouden krijgen om door de CTR van Keulen te vliegen. Direct na de start zocht Marcel daartoe contact met Langen Radar, maar die vond dat we maar contact moesten opnemen met Cologne approach… Na wat rondjes gedraaid te hebben en communiceren mochten we uiteindelijk de airspace crossen en ons pad vervolgen. De volgende keer gaan we gewoon lekker makkelijk door de CTR, scheelt een hoop gedoe ;-)
En (bijna 3 maanden...) achteraf kreeg ik ook nog eens een Airspace Infringement aan m'n broek op dit stukje. En met een boete van 300 euro (!) die Marcel voor de helft voor zijn rekening heeft genomen (dank Marcel!), maar het gaat te ver om daar op deze plek dieper op in te gaan... :-o
Daarna vlogen we door de CTR van Frankfurt (EDFH), waar het in onze ogen ongewoon rustig was. En niet veel later over de CTR van Ramstein, een nogal groot vliegveld met een hele stapel C-17’s op de apron.
EDRP ligt in een hoek van de Zweibrücken (EDRZ) CTR waar je gewoon naartoe mag, mits je uit je het noordoosten nadert en er minimaal 1,5 km zicht is en bewolking op minimaal 1100 voet hangt. Dat was dus een kwestie van er even omheen vliegen en dan downwind op voor runway 05. Na een nette landing reden we richting parking bij de toren. Frankfurt Hahn was rustig, maar hier was het echt doodstil! Slechts 1 twin die ging vertrekken en een Diamond aan de andere kant van het veld. Een gekkenhuis ;-) Maar, er was wel een restaurantje met terras waar we wat konden drinken en Pieter aan de schnitzel ging. En ook hier weer schitterend weer!
De volgende leg zou ons naar Zwitserland brengen, Grenchen Airport om precies te zijn (LSZG). Deze leg vloog Marcel weer en deze keer vloog José met ons mee als co-piloot. Ik kon nu dus heerlijk achterin zitten en foto’s maken ;-) Omdat we nu wel serieuze hoogte verschillen zouden gaan tegenkomen besproken we nog even welke route we zouden nemen. De SVT, KLQ en 4G3 zouden ongeveer dezelfde route vliegen, de NSC had voor het laatste stuk wat anders gepland. We zouden in ieder geval door of over de Strasbourg CTR gaan (LFST). Op de kaart stond een mooie transit route die we konden vliegen. Na deze route vlogen we rechts langs Bale/Mulhouse zodat we Grenchen vanuit het oosten zouden naderen.
Onderweg zaten we vlak achter de 4G3, die op 6000 ft vloog. Wij zaten op 5000 ft. Op een gegeven moment werden we allebei opgeroepen met de opdracht om een 360 over right te vliegen om ruimte te maken voor IFR verkeer. Het schuine zicht was nog steeds niet enorm goed, maar prima vliegbaar met 100% zicht op de grond. En dan komen op een gegeven moment de bergen in zicht, ontzettend gaaf…
We vervolgden onze route en kwamen op het punt dat we ons aan moesten aanmelden bij Grenchen Tower. We zagen rechts van ons nog twee turboprops in losse formatie voorbij schieten in tegengestelde richting (we konden niet goed zien wie dat precies waren). Na aanmelding kregen we de optie voor een straight in en dat leek Marcel wel wat. We vlogen door en naderde de reporting points. Ondertussen hoorden we de anderen, we waren de laatsten. Omdat we nog op een hoogte van 3000 ft zaten en het veld zelf op 1411 ft ligt moesten we gaan dalen, waarop Marcel een beetje begon te rekenen wanneer hij moest dalen en hoe snel. Daar begon hij dan ook aan richting het veld. Maar het schuine zicht recht vooruit was niet fantastisch, en de zon stond pal op de voorruit. Omdat Marcel, terecht, ook weer niet tegen iets aan wilde vliegen daalde hij wat langzamer dan gepland. Op een gegeven moment riep de toren ons dat we het circuit in mochten. José die nu de RT deed antwoordde dat we een straight-in approach aan het maken waren. Waarop de toren antwoordde met “roger SVT, but you are already overhead the field”... Ehhh…
Na een bocht naar links bleek inderdaad dat we EXACT boven het veld zaten, maar dus wel ruimschoots te hoog… Hilariteit alom natuurlijk en Marcel maakte de approach alsnog maar via een circuit af. De rest van de trip had hij als nickname: Captain Straight-in ;-)
We mochten parkeren voor de toren naast de andere kisten, we waren in Zwitserland!
Bij de balie boden ze nog aan om een foto van ons te maken, en dat is deze groupsie geworden:
Het hotel zat op het vliegveld zelf, dus 5 minuten na het verlaten van de balie stonden we bij de receptie. Makkelijker kon bijna niet!
’s Avonds zijn we met z’n allen gaan eten in Grenchen en hebben we daarna nog wat gedronken in het hotel. Heel laat is het niet geworden, want we waren behoorlijk moe en er stond een geweldige 2e vliegdag voor de deur… (Club Tropical mochten we niets over schrijven van Jacco. Dus net als Marcel doe ik dat ook niet.)
Alle foto's van deze dag:
Vrijdag 14 maart
Vrijdag 14 maart
De dag begon wederom met flink wat mist, zoals voorspeld. Een mooi gezicht, maar even wachten met vertrekken dus. Na een gezamenlijk ontbijt spraken we de dag door, waarna de kamers werden leeggehaald en uitgecheckt. Buiten was het fris maar heerlijk met het ochtend zonnetje erbij.
Op de portable radio van Marcel volgden we de ontwikkelingen van het weer via de ATIS. Ik zou deze dag de eerste leg vliegen en wilde graag, mede vanwege de onbekendheid met het bergachtige terrein, minimaal 5000 meter zicht hebben voor vertrek. We moesten ook nog even tanken, dus daar was mooi de gelegenheid voor.
Na een poosje wachten werd het zicht beter en beter en werd het ook steeds drukker met departures en arrivals. De eerste leg was naar Les Eplatures Airport (LSGC) en daar was het al prachtig weer op 3366 voet (>1km). LSGC is het hoogst gelegen IFR vliegveld van Europa, midden in het Jura gebergte. Prachtig voor een eerste tussenstop!
Maar natuurlijk moest er ook nog, dit na eenzelfde soort foto van de vorige Zwitserland gangers, een tweede groupsie gemaakt worden:
De NSC vertrok vervolgens als eerste gevolgd door ons. De KLQ en 4G3 wilde nog even wachten op wat meer zichtkilomers.
De leg naar LSGC was maar 20 minuten. Na take-off via het circuit vlogen we richting het zuidwesten over de Bielersee. Daar aangekomen volgde ik een koers richting het noordwesten om zo bij reporting point V(ictor) van Les Eplatures te komen. Toen Marcel ons aanmeldde bij de toren kregen we de vraag of we de VFR approach plate bij ons hadden, het naderingskaartje van het vliegveld. Blijkbaar komen er ook mensen die kant op zonder kaartje? Toen Marcel 'affirm' meldde mochten we meteen door naar V, waarvandaan we direct naar beginning of downwind runway 06 werden gestuurd. Een prachtig stukje vliegen en met hier en daar nog een beetje sneeuw op de bergen.
Op short final heb je dan nog even een flink pand dat in de weg staat, de baan begint daar vrij direct achter. Even oppassen dus dat je de baan niet te snel te laag nadert … Ik zette de kist netjes neer en parkeerde achter de NSC die er al stond. On top of the world! ;-)
We hadden gepland niet lang te blijven op Les Eplatures vanwege de drukke vliegdag, dus een goed half uur later stapten we in voor de tweede leg van de dag, naar Lausanne. De KLQ en 4G3 waren er nog niet, en we hadden ook geen idee of die al vertrokken waren vanuit Grenchen. We kregen in ieder geval geen contact via radio of telefoon.
Marcel vloog deze leg weer en van de tower controller kregen we de tip om via Lac Saint-Point te vliegen, een hooggelegen meer wat verderop. Die tip sloegen we natuurlijk niet in de wind, dus vlogen we richting meer na take-off. De KLQ en 4G3 kwamen net binnen toen wij onze run-up deden. Het was een prachtig stukje vliegen naar het meer toe, maar het meer zelf vonden we niet zo heel bijzonder van bovenaf. Er zit water in zeg maar ;-) Dus al snel verlegden we onze koers richting Lausanne (LSGL), de bestemming voor de tweede leg van vandaag. We moesten bij Geneve Info blijven totdat we het veld zouden zien. Maar ook nu weer een inversie laag waar we even door heen moesten, waarop Marcel de pseudo-ILS functie van Skydemon maar even aanslingerde. En die bracht ons langzaam maar zeker richting baan. Het duurde even voordat we de havenmeester van Lausanne te pakken kregen, terwijl we de baan wel erg dicht naderden. Vlak voor het moment waarop Marcel dacht dan maar een go-around te maken kregen we toestemming om ‘on our own discretion’ de landing in te zetten… Tja, daar waren we al aardig mee bezig ;-) Marcel zette de SVT vervolgens keurig aan de grond.
De NSC kwam een kwartiertje later ook binnenzetten, waarna we gezamenlijk besloten tijd te nemen voor koffie met een overheerlijk aardbeien gebakje. We wilden vervolgens snel door naar onze volgende bestemming Sion Airport (LSGS) en besloten daar dan te gaan lunchen. Inmiddels hadden we bericht via ‘SMS-from-the-skies’ ontvangen dat de KLQ en 4G3 Lausanne over zouden slaan en dat we ze weer zouden zien op Sion. Na een klein uurtje op Lausanne vertrokken wij ook die kant op. De NSC in the lead en wij met de SVT erachteraan. Marcel vloog ook deze leg hadden we afgesproken terwijl ik wederom de radio voor mijn rekening nam.
We vertrokken van baan 18 en klommen uit over Lac Léman, dat aan de andere kant het meer van Geneve is. Een prachtig gezicht natuurlijk vanaf 5000 ft, ook al was het nu weer wat heiig. We vlogen langs de waterlijn om uit de TMA van Geneve te blijven en zochten zo het Rhône dal op dat richting Sion loopt. Daar aangekomen vlogen we tussen twee bergwanden in. Adembenemend (zeker als je alleen plat land gewend ben)…!
Het dal heeft een L-vorm zodat je aan het einde van het eerste stuk een 90 graden bocht naar links moet draaien om het dal naar Sion te vervolgen. Doe je dat niet, dan kom je wat hoge bergen tegen …
VFR vliegen is op dit stuk daarentegen wel weer heel makkelijk, want de bergen zorgen wel dat je in de goede richting vliegt. Omdat we nog op ruim 5000 ft zaten liet Marcel de SVT dalen, terwijl ik contact zocht met Sion Tower. Je vliegt aan op punt W(hiskey) waar je minimum hoogte 3000 ft moet zijn. Je vliegt daarna in feite zo downwind op (baan 25 was in gebruik) waarbij je op 2700 ft relatief dicht langs de bergwand vliegt, erg mooi allemaal. Dan aan het einde draai je een continue linkerbocht base & final en dan ga je voor de landing. Vlak voor de drempel ligt er een ‘net barrier’ op de grond waarmee ze vliegtuigen kunnen opvangen die doorschieten. De bedoeling is wel dat je je vliegtuig daarna neerzet, want het schijnt dat zo’n net in je landingsgestel zo lastig vliegt ;-) Na de landing moesten we overschakelen naar Sion Ground en moesten we de baan links verlaten bij afslag F(oxtrot) en dan weer links taxiway S(ierra) op. Vervolgens moesten we holden bij oprit E(cho) en zagen we voor ons een Piaggio Avanti II op de runway staan, klaar voor vertrek. We hadden verwacht dat we daarop moesten wachten, maar nee, ‘cross the runway and exit at B(ravo)', waarmee we ons extra rondje volmaakten :-o De KLQ en 4G3 waren al gearriveerd en wij parkeerden naast de NSC.
Dit was een geweldig mooie leg geweest! En Sion herinnerde me direct aan de prachtige vakantie die we er eerder met het gezin in 2011 hebben doorgebracht in een hotel op de berg bij Veysonnaz. Nooit gedacht dat ik hier nog eens op deze manier zou terugkomen.
Het was mooi helder weer in het dal en de temperatuur was eveneens heerlijk. Na het afrekenen van de landing vonden we dan ook al snel een plaatsje op het terras, lekker buiten in de zon, waar we een heerlijke lunch verorberden. Tot zover was het al een topdag!
Na de lunch maakten we ons allemaal op voor de laatste leg van de dag naar Annecy Meythet Airport, net over de grens met Frankrijk en naar zeggen een populaire wintersportplaats. Deze laatste leg van de dag vloog ik weer en José stapte gezellig bij ons in voor de RT, waardoor Marcel – als foto- en cameraman – deze leg lekker op de tweede rij mocht doorbrengen.
We hadden begrepen dat we eerst onze vliegplannen moesten doorsturen naar de Franse douane en deze taak nam Marcel voor zijn rekening. Hij kreeg vervolgens echter een mailtje in het Frans terug met twee attachments. We ontcijferden eruit dat we een ander formuliertje moesten invullen en dat mailen. Prima, maar we hadden geen van allen een portable printer meegenomen… We vonden wel een flight preperation ruimte (meer hok dan ruimte) met een printer en een computer, echter, vrijwel alle webmail sites werden geblokkeerd. Vervolgens probeerde Frank telefonisch contact te zoeken met Annecy. Eerste nummer: voicemail. Tweede nummer: tower, om de 30 seconden in de wacht. Derde nummer: geen contact… We besloten dat we netjes hadden voldaan aan de opdracht (versturen flightplans) en dat we hun antwoord nooit hadden gezien omdat we al airborne waren. En anders zochten ze maar een grote bus om 9 arrestanten in af te voeren ;-)
We vertrokken naar Annecy, baan 25 was nog steeds in gebruik, dus na take-off vloog ik straight ahead richting Martigny. We vlogen zo weer door het dal terug richting het meer van Geneve, waarna we radiaal (223) zouden oppikken van het FRI VOR baken. Deze zou ons dan richting Annecy brengen over de Alpen via een VFR transit route. Het duurde even voordat José Geneve Info weer aan de lijn had, blijkbaar komen die radio golven daar lastig bij de bestemming (hoewel we daar op de heenweg geen last van hadden). Ik klom door naar FL85, voor mij een absoluut hoogterecord, vanwaar we een fantastisch uitzicht hadden op de Alpen, de skigebieden onder ons en de 'witte berg' (Mont Blanc) links van ons. Wederom adembenemend mooi. Deze leg deed zeker niet onder voor de leg naar Sion!
De VOR deed wel een beetje vreemd (sprong iedere keer van 10 graden links naar 10 graden rechts, misschien reflectie door de bergen?), dus volgden we toch maar gewoon de koers van die radiaal (223 graden).
Na een tijdje vliegen kwamen we in de buurt van Annecy (reporting point November-Echo) en moesten we weer gaan dalen. We hadden een mooi daalpad naar beneden, maar de baan kwam maar niet in zicht, hoewel de Garmin navigatie van de SVT anders aangaf, toen er vlak voor Annecy nog een heuveltje tussen ons en de baan bleek te staan. Toen ik hem op zag doemen, herinnerde ik me inderdaad dat Oscar (van de vorige Zwitserland trip) dit gezegd had: “Pas op voor die laatste heuvel met dat kerkje”! Ofwel, toch maar weer even snel stijgen en na de heuvel direct weer dalen. Na de heuvel kwam de baan ook direct in beeld en in mijn ijver om vooral snel genoeg weer te dalen zette ik het toestel aan het begin van baan 22 aan de grond. Maar die baan was eigenlijk best wel lang, dus dat was even een stukje taxiën daar er tussendoor geen exits te bekennen waren… Alleen de KLQ zat nog achter ons, die moest namelijk een paar (heel veel) 360 graden holdings draaien van de toren voordat ze verder mochten naar Annecy.
Annecy Meythet Airport (ook Annecy Mont-Blanc Airport genoemd) is voornamelijk een zakenveld en er stonden dan ook genoeg zakenjets. Een taxi was snel geregeld en een uurtje na de landing kwamen we aan in ons hotel. Ook dit had Marcel weer prima geregeld!
Annecy is leuk stadje met een mooi oud centrum. Na wat heen en weer, en heen en weer en nog een keer heen en weer geloop vonden we een restaurantje met plaats voor negen man en konden we gaan eten. We mochten niets vertellen over Jacco en zijn club Tropical dus dat doe ik ook nu weer niet.
Alle foto's van deze dag:
Zaterdag 15 maart
Zaterdag 15 maart
Deze zaterdag startte wederom mistig. Maar we konden toch niet voor 09:00 vertrekken, want dan pas zou het vliegveld open gaan. Iedereen behalve wij zelf (de SVT) moest tanken en daar was dan ook tijd zat voor. Het weer onderweg naar huis was niet ‘blue skies all the way’, maar moest goed te doen zijn volgens de TAF’s.
Wij vertrokken als eerste met de SVT, runway 04 deze keer. Special VFR wegens de lokale mindere zichtomstandigheden, dus dat gold alleen voor het vliegen in het circuit. Marcel vloog de eerste leg van vandaag naar Dijon-Darois Airport (LFGI) en ik zou ons daarna naar huis vliegen. José zat deze keer weer voorin als co-piloot en ik dus achterin. Inderdaad geen heldere blauwe luchten, maar het weer was goed vliegbaar.
Onderweg zakten we nog wat van 4500 naar 3500 ft om te kijken of we wat minder tegenwind zouden hebben, maar dat scheelde niet veel. Het zicht werd echter wel wat beter op die hoogte.
Onderweg kregen we van de verkeersleiding nog een melding van een vliegtuig dat ons vanuit een bepaalde richting tegemoet vloog, maar de hoogte waarop deze kist vloog was niet bekend ... Met z'n drieën keken we goed uit of we iets zagen, maar we konden niets ontdekken. Nadat er zo'n 5 minuten verstreken waren, dat is dan best lang, besloten we de verkeersleiding zelf maar te vragen of de kist ons inmiddels al was gepasseerd. Dat was zo, fijn dat ze ons dat ook even meldde ;-)
Toen we in de buurt van Dijon kwamen zakten we weer wat verder (Dijon ligt op 1585 ft). Op een gegeven moment zagen we voor ons iets dat op flarden bewolking leek. We vlogen nog iets door om te kijken hoe dicht die bewolking was, maar al gauw bleek dat dat we daar niet VFR doorheen konden. Een 180 graden bocht terug dus. Marcel klom vervolgens boven de wolken uit om zo te kijken of het bij Dijon-Darois beter was en we daar alsnog weer naar beneden konden. Maar nee, de wolkenlaag was duidelijk te dik. We bespraken de opties. We waren net langs een veldje gevlogen bij Beaune, dat was zonder meer haalbaar. Maar, daar hadden ze geen Jet-A1 fuel en wij moesten wel gaan tanken (op dat moment hadden we nog een kwart tank over). Ons van tevoren geplande uitwijk veld (Dole-Tavaux Airport, LFGJ) had dat wel. We riepen Bale Info op en meldde onze uitwijk. We werden overgezet naar Dole Tower en we mochten meteen door. Op die frequentie hoorden we Barry hetzelfde doen. We hadden met hem contact gehad op de radio over de situatie bij Dijon en onze bevindingen doorgegeven. De KLQ zat daarom iets voor ons in approach en we hoorden hem final gaan voor landing. Ok, dat was dus ook haalbaar, mooi. Tien minuten later hingen we ook op final en landde Marcel de SVT op baan 05. Skydemon met zijn pseudo-ILS functie bleek overigens ook nu erg handig bij dat laatste stukje straight in op een onbekend veld.
Nadat we geland waren parkeerden we achter KLQ, zodat we gelijk brandstof konden tanken.
In het mini restaurantje, waar we de enige bezoekende gasten waren, bespraken we onze opties en keken we aandachtig naar het weer op de route. Boven het veld zag het er best oké uit, zelfs met blauwe lucht. METARS onderweg zeiden dat het te doen moest zijn, zeker als we wat westelijk bleven.
Nadat we wat hadden gegeten en gedronken en een nieuwe route uitgezet gingen we weer een de slag. Kisten in, startup, taxi. Ik vloog nu weer en kreeg eerst instructies voor baan 23 via holding point C(harly), maar toen we eenmaal aan het rijden waren werd deze gewijzigd in B(ravo) voor baan 05. Nog met baan 23 in mijn hoofd taxiede ik de runway op met de neus richting koersje 23, waarop de toren ons vriendelijk verzocht om 180 graden te draaien en van baan 05 gebruik te maken :-o De baan was breed en lang zat, dus geen probleem ;-) We stegen op en maakten een bocht naar links richting het noorden.
In het begin leek het wel te doen, maar al snel werd het zicht wederom flink minder. We hoorden op de radio dat Barry een stuk VFR on top ging proberen. Na veel proberen in verschillende richtingen en een aantal '180 turns to safety in VMC' vond ik / vonden we het alle drie welletjes. We hadden toen nog de optie om ook VFR on top te gaan, maar op de radio hoorden we Barry melden dat het wolkendek aaneengesloten was zonder gaten om doorheen te duiken. We informeerden Bale Info nog even dat dit bij het vliegveld wel weer mogelijk was, maar omdat Barry had gezien dat het verderop alleen maar dichter werd besloten we terug te keren naar Dole Tavaux (ook Dole Jura Airport genoemd). En ook de KLQ besloot alsnog terug te keren.
Even later stonden we dus weer gezamenlijk op het veld, veilig geland. We kwamen niet weg. Marcel informeerde de vliegclub en we maakten de kisten klaar voor een extra overnachting. Vervolgens gingen we op zoek naar een hotel in de buurt, dat m.b.v. internet snel gevonden was: Ibis Dole Sud Choisey. En we hebben 's avonds lekker gegeten in de Buffalo Grill!
De NSC was ook gestrand, in Baune, en de 4G3 uiteindelijk in Chalon...
De niet-geplande route van deze dag ;) :
Alle foto's van deze dag:
Zondag 16 maart
Zondag 16 maart
Na het extra nachtje zag het er deze dag een stuk positiever uit: prachtig weer in Tavaux. Als gebruikelijk nog een beetje mistig, maar we konden toch pas om 10:50 vertrekken, want we hadden te horen gekregen dat de toren pas tegen die tijd open was. Er gebeurt namelijk weinig op dat veld (geen vliegclub bijvoorbeeld), tenzij er geplande commerciële activiteiten zijn zoals een vlucht van Ryan Air deze ochtend. We waren rond 09:45 weer op het vliegveld, waar inmiddels een enorme rij voor de check-in balie stond voor die Ryan Air vlucht. Gelukkig mochten wij erlangs als crew, maar we moesten nog wel eerst door de controle. De kisten werden bijgetankt en toen waren we weer klaar voor de thuisreis. 
Op de portable radio van Marcel hoorden we de Ryan Air 737 al oproepen. Ook de lokale security deed dat. Maar, geen antwoord van de toren. Het was ook nog geen 10:50 … ;-) Om 10:45 hoorden we activiteit op de toren, dus direct riepen wij ook op, ‘ready to go sir!!’
Deze keer was baan 23 weer in use, met wind recht op de neus. Omdat we zo snel als veilig mogelijk naar huis wilden en ik sowieso al de laatste twee legs zou vliegen, hadden we besloten deze twee legs in 1 keer te doen, 3u10 gepland, een legafstand record, niet alleen voor mij ;-) We hadden grof een route uitgezet en besloten dat Marcel als co-piloot enroute de navigatie zou doen, zodat José lekker onderuit kon op de achterbank.
Na take-off klommen we door tot 4000 ft, boven een scattered wolkenlaagje en zo vlogen we door, genietend van het mooie weer en het (inmiddels ietwat saaie) uitzicht. We waren behoorlijk verwend geraakt door de views in Zwitserland. Maar VFR-on-top was voor mij wel weer een prachtige nieuwe vliegervaring.
We hadden flink wat tegenwind en de groundspeed zakte terug naar 80-85 kts. Zo zou er aardig wat tijd bijkomen. Ter hoogte van Verdun besloten we daarom naar 2000 voet te dalen, onder de wolkjes om te kijken of we daar minder tegenwind hadden. Dat scheelde enorm en al snel zaten we weer op 105 kts. Het was wel wat bumpy daar beneden, maar dan had ik ook weer wat te doen ;-)
We vlogen door in de richting van Florennes, maar in de buurt van vliegveldje Sedan-Douzy werd het zicht weer minder. We wilden in eerste instantie rechts langs Florennes, maar via het westen zag het er beter uit. Dus besloten we via die kant te gaan. Daarbij vlogen we pal langs vliegveld Charville (welke we oorspronkelijk als laatste tussenstop gepland hadden) waar de NSC niet lang daarvoor nog even gestopt was voor pilot wissel. Ook om te bij te tanken, maar dat bleek toch niet mogelijk, namelijk geen Jet A1, dus de NSC besloot daarom voor nog een tussenstop op Midden-Zeeland om te tanken.
Nadat we Florennes gepasseerd waren vlogen we door, links langs de Brussel CTR. De lucht was alweer aardig opengetrokken en we vlogen weer in het zonnetje. Krap 40 minuten later meldde we ons aan bij Rotterdam Tower, homebase! En met 3u29 flighttime op de transponder, een absoluut record voor mij (en de anderen), zette ik de PH-SVT weer aan de grond op de ons zo vertrouwde luchthaven.
We waren weer veilig terug op Rotterdam The Hague Airport en liepen met een meer dan brede grijns de club weer in, een waanzinnige vliegervaring rijker! We hebben prachtige dingen gezien, mooie stukken gevlogen, veel nieuwe ervaringen opgedaan en veel, heel veel gelachen. Zelfs met de IMC condities, uitwijk en extra dag was dit een trip om nooit meer te vergeten.
Barry, Hans, Frank, Mark, Jacco, Pieter, José en in het bijzonder Marcel, mijn vliegmaatje in de SVT: bedankt voor deze geweldige dagen!!
Alle foto's van deze dag:
