Je vliegbrevet dien je om de 2 jaar te verlengen en dat zul je veelal doen door het uitvoeren van een trainingsvlucht met een instructeur, zie ook dit verslag van 9 december 2010. Dat andere jaar vereist de vliegclub dat je een clubcheck uitvoert met een instructeur. Op deze wijze oefen je minimaal jaarlijks bepaalde procedures die nauw gerelateerd zijn aan de vliegveiligheid, zoals een noodlanding in geval van een motorstoring. Oefeningen die je tijdens een 'normale' vlucht normaliter niet zult doen, zeker niet met passagiers, en die je ook niet overal mag uitvoeren. Voor het oefenen van een noodlanding bijvoorbeeld zijn speciale laagvlieggebieden in Nederland aangewezen. Al met al een goede zaak zo'n clubcheck! Ook deze keer was Victor Quint weer mijn instructeur en we vlogen met een Robin diesel.
Oorspronkelijk had ik de PH-SVT gereserveerd en wel om 08.30. Het weer gooide echter roet in het eten. Niet veel wind (noordwest, 5-10 kts), maar deze keer wel een erg laag hangende bewolking (broken/overcast op zo'n 900-1200 ft) en beperkt zicht (ca. 7 km.). Met name de laaghangende bewolking was reden voor een 'nogo'. Na een paar keer heen en weer gebeld te hebben in de hoop dat de Rotterdamse METAR (het Meteorological Aerodrome Report dat elk halfuur bijgewerkt wordt) nog beter zou worden, besloten we de vlucht naar de middag, 17.00 uur, te verplaatsen. Na het vluchtplan gecanceled te hebben, heb ik een nieuw vluchtplan ingediend voor de PH-SVU die Victor inmiddels al gereserveerd had voor de middag.
's Middags was het weer voldoende opgeklaard en kon de clubcheck doorgaan. We vetrokken uiteindelijk om 17.40 uur lokale tijd, vanaf Rotterdam The Hague Airport, vanaf runway 24, om via Mike (Moordrecht) naar het laagvlieggebied bij Gouda te vliegen. Boven het gebied aangekomen deden we de diverse oefeningen als een overtrek (stall), steile bochten, slow flight, engine failure after take off en een voorzorgs- en noodlanding. Dat ging allemaal best lekker, en ook was het leuk om weer eens op 100 voet (ca. 30 meter) over een weiland te mogen vliegen :-) Terug vlogen we via Romeo (Ridderkerk) de Rotterdam CTR weer in. Inmiddels was de zon onder gegaan, maar vlogen we nog keurig VFR binnen de UDP (Uniform Daylight Period), dus geen probleem. Met een glijlanding (landing zonder motor) arriveerden we weer veilig op homebase, waar inmiddels de baanverlichting aan was, hetgeen de landing extra leuk maakte!
